Mijn hart ligt bij de kinderen, dat maakt dat ik ieder jaar opnieuw de kinderen wil bezoeken. Het is alleen jammer dat kleine kinderen groot worden, zelfs op Makeni.

Dit jaar was het wel heel anders dan andere jaren. De meisjes die altijd bij me kwamen buurten, hadden hun opleiding afgerond en wachten bij de familie op de uitslag. Een paar ouderen die nog niet klaar waren op school maar kennelijk niet meer in het weeshuis pasten waren niet terug gekeerd na de vakantie. De andere kinderen boften, want er was nu meer tijd om voor hen kleding te maken, mijn vaste taak op het centrum. Na schooltijd ben ik in het weeshuis en help de kinderen met hun huiswerk of doe spelletjes. Als je er echt voor gaat zitten, wil iedereen wel meedoen. Opvallend verschil met andere jaren was de rust in het weeshuis, de kinderen waren meer met elkaar bezig. Hielpen evenals de aunties met huiswerk. In de meisjes en jongens slaapzaal is er nu een laptop. Solomon is degene die deze onder zijn beheer heeft en samen met de computerleerkracht de laptops onderhoud.

De sfeer onder de aunties onderling was veel beter dan voorheen, dit had een positieve uitstraling op de kinderen. Het is ontroerend te zien dat er weer 3 nieuwe jonge kinderen bij gekomen waren, die voorzichtig mijn aandacht probeerde te krijgen. Ook hen heb ik van nieuwe kleding kunnen voorzien. De trotse manier waarop ze b.v. op zondag in de kerk hun nieuwe kleding showen is prachtig om te zien. Teleurstellend was dat het uitje dat ik de kinderen van het sponsorgeld wilde geven, geen support kreeg van de staf waardoor we niet met elkaar weg konden gaan naar het zwembad. Ik had het de kinderen erg gegund. De extra dingen die ik dankzij mijn donoren kon kopen maakte dat er af en toe ijs en limonade was, op zich al een feest voor hen. En natuurlijk wilden zij met me naar de winkel, want ook daar kon ik hen blij maken met dingen die zij normaal nooit kunnen krijgen. Als ik volgend jaar weer ga, wil ik wel meteen een naaimachine tot mijn beschikking krijgen, want het is jammer van de tijd!! Maar op zulke momenten denk ik maar…….. dit is Afrika leer er mee te leven. JOKE